ما کارگران صنف طلا و جواهر هر یک با بیش از 15سال سابقه کار از وضعیت کنونی بازار وکسب و کار به‌شدت ناراضی هستیم و مقصر تحلیل رفتن بازار کار را به تمام و کمال در حاکمیت آخوندی می‌دانیم، زیرا که با ایجاد تورم و دلالیهای دولتهای کنونی و پیشین، باعث ناپایداری قیمت طلا و دلار و افزایش رو به رشد و روزافزون آن و گاهأ غیرمنتظره شده که نهایتاً تعطیلی ناگهانی کارگاهها و بیکاری چندین هزار کارگر این صنف را موجب شده است. مالیات 12درصدی از جمله اقدامات رژیم غارتگر است که جیب سران رژیم را پر و سفره ما کارگران را خالی کرده است.
تولید کننده برای ساخت مصنوعات طلا که درخور شخصیت ایرانی باشد، متحمل هزینه‌هایی می‌شود و برای دادن حقوق و تأمین هزینه هاای ساخت و کارگاهی باید کار خود را با 10درصد سود به واسطه بفروشد، شخص حقیقی 2تا5در صد با توجه به هزینه‌های معیشتی و تجاری خود این اجرت را اضافه کرده و به بنکدار میفروشد. در بازار ایران هیچ بنکداری کمتر از 5درصد برای فروش به مغازه‌دار یا ویترین دار برای خود تعیین نمی‌کند مغازه‌دار هم در خوشبینانه‌ترین حالت ممکن 7درصد سود خود و هزینه‌های جاری خود را حساب می‌کند که در انتهای این مسیر تاراج و چپاول به مالیات 12درصدی از کل فاکتور میرسیم! که سهم دولت مردان یا بهتر بگوییم دولت نامردان می‌شود که سود آنها بدون تحمل هیچ هزینه‌ای از تولیدکننده تا فروشنده بیشتر است در حالی که باید توجه داشت مصرف کننده هزینه افزوده‌ای معادل با 36درصد را متحمل می‌شود.
ما این سؤال را از همکاران خود داریم که چرا به این چرخه دزدی و چپاول دسترنج خود سکوت کرده و به آن تن داده‌ایم. مگر ما مطابق تمامی قوانین بین‌المللی حق اعتراض و اعتصاب به این وضعیت نکبت‌بار را نداریم. چرا در مقابل اخطاریه‌های دولت به بنکدارهای پاساژ خرداد، فروردین و پاساژ آیینه که هر گونه اعتصاب منجر به باطل شدن جواز کسب و اخراج از اتحادیه می‌شود لب فرو بسته‌ایم. این در توان ما کارگران است که در جهت احقاق حقوق خود و زن و بچه‌هایمان اعتصاب کنیم زیرا که این تنها راه قانونی و مشروع ما است. زیرا که ما جواز کسب نداریم که غم از دست دادن آن را بخوریم. جواز کسب ما در غیرت ما و جوهره انسانی ما است. ما چیزی جز سفره‌های خالی و شکم های گرسنه خود و فرزندانمان را نداریم که از دست بدهیم. از ما حق انتخابات آزاد سلب شده و ما از نعمتهای خدادادی محروم ولی از ستم ستمگران لبریز هستیم.
این بار جهان صدای مردم ایران را که خواهان زندگی شرافتمندانه و آزاد هستند شنید و درد و رنج مردم در شورای امنیت ملل‌متحد مطرح شد . ما صدا و سیمایی که متعلق به مردم باشد نداریم. برعهده فعالان سیاسی است که در فضای مجازی حرف دل کارگران را به گوش جهانیان برساند.
جمعی از کارگران صنف طلا و جواهر ایران ـ تهران ـ 25دیماه 1396
