در حالی که بسیاری از اصحاب موسیقی با وجود توانمندیها و استعدادهایشان، هیچ رسالتی برای هنر نمی‌شناسند، و آنرا امری خنثی تلقی کرده و جز شهرت و نیل به مقاصد کم ارزش، سودای دیگری را در سر نمی‌پرورانند، هستند هنرمندان متعهدی که بار سنگین مسئولیت را بر دوش خود حس کرده و هنر، حس و شهرتشان را جز وسیله‌ای برای خدمت به خلق نمی‌دانند و آن را جز در این راه به کار نمی‌گیرند.
در عصر حاضر در کشور ما چه خدمتی بالاتر از قدعلم کردن در مقابل ارتجاع هار و جنایتکاری که به‌مثابه سد اصلی دوران نه تنها هست و نیست ملت ما را خاکستر کرده، بلکه دیگر کشورهای منطقه هم در آتش جنایات ۴۰ ساله‌اش می‌سوزند.
بانو مرجان هم‌چون بانو مرضیه و سایرین به ندای وجدان و شرف پاسخ گفته و ضمن تحمل زندانها و شکنجه‌های دهه شصت قهرمانانه هنر خود را وقف دفاع از مردم ستمدیده و ایستادگی در برابر رژیم و افشای آن، و حمایت از مقاومت برحق مردم ایران نمود.
مرجان به عهد خویش وفا کرد و جاودانه شد و تا ابد بر تارک تاریخ مبارزات مردم ایران برعلیه ظلم و بی‌عدالتی خواهد درخشید.
جا دارد که هنرمندنماها که دهها اثر در مدح و ستایش گروهی از مردم؟! ارائه کرده‌اند، هنگام بروز تضاد آشتی‌ناپذیر میان میهن و ضدمیهن، مردم و ضدمردم که نیازمند موضع‌گیری صریح و مرزبندی قاطع از جانب هر فرد آگاه و مسئولی است، مردمی بودن را به‌معنی حقیقی از مرجانها بیاموزند و در عمل گامی برای همان مردم ستمدیده و همان میهن مظلوم بردارند.
یادش گرامی و راهش پررهرو باد
سین.خسروی
خرداد ۱۳۹۹
