ما را به مهر جانان،دلبسته کرده رفتی
بر جعد گیسوانت، خود شانه کرده رفتی
گر ژاله میچکد در، فقدان رویت ای مه
سیلاب خون جاری، بر دیده کرده رفتی
گرد آفریدها را، دیدی کمند در دست
دشمن اسیر آتش، در شعله کرده رفتی
دامی که دیو هفت سر، گسترد بر سر ما
یاران رهانده از دام، پروانه کرده رفتی
در قلب تیره شب، همچون یلان در آتش
خود را فدای یاران، یک‌باره کرده رفتی
در نسل بیشماران، چون لعل میدرخشی
شب را شکست زهره، اسطوره گشته رفتی
در اوج قله گفتی، با سخره اهرمن را
صد راز اندر این دل، در سینه کرده رفتی
گیتی ترا همین بس،با زهره میزدی چنگ
بزمی چنین در اشرف، آماده کرده رفتی
حامد از رشت
