قیام خونین مردم کازرون پرده‌‌یی دیگر از مقاومت مردم دربند ایران علیه جمهوری اسلامی است و این سؤال را در ذهن‌ها زنده می‌کند که چرا مردم غیور ایران در هر فرصتی از اعتراض و تظاهرات علیه رژیم فروگذار نمی‌کنند حتی اگر به قیمت جان خود و عزیزانشان تمام شود.
واقعیت این است که ایران اکنون شرایطی لبریز از ظلم، تبعیض، فساد و فقر را تجربه می‌کند؛ شرایطی که به‌زودی موجب در هم شکسته شدن بنیانهای سست جمهوری اسلامی خواهد شد.
ما دورانی را تجربه می‌کنیم که به‌رغم ثروت کلان دولت ایران، فقر و نابرابری در این کشور بیداد می‌کند. ثروتهای میلیاردی خرج سوریه، عراق و لبنان و... می‌شوند اما مردم در داخل ایران گرسنه‌اند!
حکومت ایران و رهبر و رئیس‌جمهور این کشور پیرامون سختی‌های اعمال‌شده به‌روی شهروندان آسیب‌پذیر، مسئولند و وزارت اطلاعات، سپاه و بسیج نیز برای حملات و کشتار غیرقانونی بسیاری از شهروندان بی‌گناه، باید محاکمه شوند.
همواره شاهد هستیم که فعالان جنبش‌های کارگری در شهرهای بزرگ ایران، تجمع‌ها و راهپیمایی‌هایی را برگزار و سیاستهای دولت را محکوم کرده و آنها را در راستای مقابله با قشر آسیب‌پذیر کارگران مسئول دانسته‌اند. اما پاسخ این اعتراضات چه بوده است؟ گلوله‌های آتشین!
واکنش مقامات ایران به گرسنگی کارگران و دیگر اقشار ضعیف، وحشیانه است. در همین حال در رسانه‌های حکومتی، اثری از انعکاس مشکلات مردم ایران نیست و برعکس تلاش می‌کنند زندگی در ایران را چنان رویایی جلوه دهند که مخاطب، آن را با "بهشت برین" اشتباه بگیرد.
شاید به همین علت است که روز به روز رغبت مردم در استفاده از رسانه‌های داخلی کمتر می‌شود و اخبار مورد نظر خود را از ماهواره یا سایتهای اپوزیسیون دریافت می‌کنند.
به‌دلیل همین وضعیت است که پس از سخنان آقای پمپئو و وعده اعمال شدیدترین تحریمهای تاریخ علیه جمهوری اسلامی، سریعاً هشتگ "#IranRegimeChange" ترند اول دنیا شد و کاربران توئیتر نسبت به سرنگونی هر چه زودتر رژیم ددمنش ملاها ابراز امیدواری کردند.
همه این اتفاقات، نویدبخش این هستند که برپایی "جشن آزادی ایران" نزدیک است و مردم به‌پاخواسته باید با تمام قدرت به تلاش خود برای پایان‌دادن به ظلم و فساد آخوندها ادامه دهند.
درود بر مقاومت و مردم آزادی‌خواه ایران
