اگر بنا به ادعای واهی سران عقب مانده جمهوری اسلامی، مجاهدین خلق تمام شده‌اند& پس چرا هنوز هزینه‌های میلیاردی می‌شود تا علیه آنان تبلیغات کنند؟ اگر وجود ندارند چه نیازی به این همه تبلیغ هست؟ تبلیغاتی که هزینه‌های میلیاردی از جیب مردم محروم و ستمدیده پرداخت می‌شود.
اما سؤال این است که فیلم پرخرج ماجرای نیم روز و رد خون برای چه ساخته می‌شود؟
اگر چه این زدوبندهای فرهنگی لو فته و شستشوی مغزی جوانان و در بوق کرنا کردن فیلمهای حکومتی با ماهیت ضدخلقی و بر فنا دادن بودجه کشور، هنر جمهوری آخوندی است اما پاسخ به این سؤال چندان هم مشکل نیست چون هر دانش‌آموزی هم می‌داند که هراسی که مجاهدین خلق در دل رژیم آخوندی انداخته‌اند باعث این هزینه‌های مضحک است.
هزینه‌های نجومی برای تبلیغات علیه مجاهدین در حالی است که فقر و بیکاری و گرسنگی در مملکت بیداد می‌کند. امروز اگر از هر درمانگاهی بپرسید که چرا به رنج مردم و رفع و رجوع مشکلات درمان و دارویی آنها نمی‌پردازید می‌گویند بودجه‌ای به ما اختصاص داده نمی‌شود! به‌خاطر کسری بودجه و هزینه‌های سنگین تبلیغاتی علیه مجاهدین حتی حقوق ماهیانه کارگران شهرداری و معلمان و... را هم به‌موقع پرداخت نمی‌کنند. آیا انصافاً مشکل واقعی مردم مجاهدین هستند و ساخت فیلم علیه آنان؟
سؤال دیگر این‌که بودجه‌های کلان برای ترسهای پنهان و آشکارشان را از کجا می‌آورند؟
در نهایت ساخت این فیلم به‌نفع مجاهدین است چرا که مردم وقتی به دروغ نخست پی برده‌اند، نور اعتماد در دلشان نسبت به مجاهدین روشن می‌شود و نسبت به ضعف و ترسهای آشکار حاکمیت آگاه‌تر می‌شوند.
دوستی که این فیلم را دیده بود و شناخت زیادی نسبت به مجاهدین نداشت می‌گفت در همین فیلم ستمی که بر مجاهدین رفته را نشان می‌دهد. اگر واقعاً مجاهدین منزوی شده‌اند پس چه نیازی به ساخت این فیلمها هست؟
این‌که در اواخر دهه ۹۰ هم‌چنان رژیم فاسد جمهوری آخوندی علیه مجاهدین فعالیت می‌کند، آیا غیر از این است که تنها گروه اپوزیسیون فعال هم‌چنان مجاهدین هستند؟
سپهرم
