روزنامه حکومتی ابتکار ۱۳مرداد با عنوان «چالش پیوستگی» وحشت رژیم آخوندی را از قیامهای مردمی ابراز کرد و نوشت: «زمین خوردن بسیاری از حوزه‌های اقتصادی، باعث ایجاد بحرانهای خاص اجتماعی و حتی سیاسی و امنیتی می‌شود. کافی است نگاهی به چالشهای ناشی از تعطیلی یا زیان‌دهی هر کارخانه و تعویق حقوق یا اخراج کارگران آن بیندازید. این پتانسیل بحران‌آفرینی باعث شده است که هر تصمیم و عملی در این حوزه‌ها، بسیار دست به عصا و کج‌دار و مریز انجام شود و ترس از آن، جلوی بسیاری تصمیم‌های قاطع یا صبر برای عبور از دوران گذار تغییرات را بگیرد. این در هم آمیختگی در کنار شرایطی مثل بیماری اقتصادی ایران که اجازه بروز شوک‌های جدید به جامعه را کم می‌کند، باعث می‌شود که تصمیم‌گیران از ورود و جراحی به هر مسأله‌ای اکراه و خودداری داشته باشند... دیر زمانی نمی‌پاید که این در هم پیچیدگی‌های مسائل، با سقوط یک مهره، به ریختن دومینوهای متعدد منجر می‌شود و چنان که در مواردی مثل آبان ۹۸ دیدیم هر چالشی، می‌تواند بحران بزرگی بسازد».
روزنامه حکومتی آفتاب یزد ۱۳مرداد با نگرانی از قیامها و خیزشهای اجتماعی به‌نقل از یک کارشناس حکومتی به نام ابهری نوشت: «جامعه ما در حال حاضر با امواج مختلفی از اضطراب و نگرانی روبه‌رو است و مسائلی همانند تورم، گرانیِ ساعتی، گران شدن مسکن، بالا رفتن اجاره و هم‌چنین موضوع نرخ ارز طلا و سکه جامعه را با تنشهای روحی و رفتاری روبه‌رو می‌سازد».
یک کارشناس دیگر حکومتی به نام کیهان‌نیا نیز گفت: «اعتماد عمومی به مسئولان کم رنگ شده. آنها احساس قربانی شدن می‌کنند. مهمترین خطر زمانی است که اعتماد بین مردم و مسئولان کمرنگ شود. و این به‌صورت یک بغض و خشم فرو خورده در مردم پیدا شده به همین دلیل مردم همه عصبی هستند و واکنش تندخویانه دارند. مثلا یکی از این خشم‌ها به واسطه این هست که اگر کشور مذهبی داریم چرا در آن این‌قدر اختلاس هست. چرا من الآن از حداقل‌ها برخوردار نیستم ولی فلان کس میلیاردها میلیارد اختلاس کرده است».
