فضل‌الله المجاهدین علی القاعدین اجرا عظیما
با کلامی از رهبر بزرگ ایران، برادر مجاهد مسعود رجوی که گفت ایران به‌پاخیزد جهان به‌پامی‌خیزد آغاز می‌کنیم.
به نحوست وجود دو رژیم غاصب و جبار تاریخ معاصر ایران، دو روی سکه دیکتاتوری، پهلوی و آخوندهای منحوس و شرور، سال‌ها و ماهها پر از یادبودهای خونین اما با شکوهی است که همه نشان از آزادیخواهان این آب و خاک دارد.
از شهدای ۳۰ تیرماه، ستارگانی که گرداگرد دکتر محمد مصدق به خاک افکنده شدند، تا جان‌باختگان مرداد داغ و خونین ۶۷ خفته در خاوران، و گلهای سرخ خفته در جای جای این خاک ستمدیده، که تاریخ این وطن را سراسر گلباران و سبز کردند.
آبان، ماه خشم همگانی و صدای مردمی بود که جز دستهای مشت شده در برابر وحوش تا دندان مسلح هیچ سلاحی نداشتند. آبان نقطه عطفی در تاریخ تکامل انقلابی ایران است. چرخهای سرنگونی را با سرعت به حرکت در آورده به شرط آن‌که به گفتهٔ برادر قیمت آن را بپردازیم. پیداست که رژیم می‌خواهد کرونا را بر علیه ما و ملت ما در خدمت بقای خود به کار بگیرد.
اما طنین گلوله‌های آبان که جان بیش از ۱۵۰۰ معترض بیگناه و بی‌دفاع را ربود، هم‌چنان در کوچه‌ها و خیابانهای ایران شنیده می‌شود. رژیمی که کارنامه اعدام اطفال ۱۱ - ۱۲ساله را دارد، بار دیگر بنا بر خوی وحشیگری‌اش فرزندان این میهن را مهمان گلوله‌های جنگی نمود. گلوله‌هایی که بر سر و روی مادران و این وطن هم نشست.
شیون مادرانی که نازنین‌هایشان را به ناحق‌ترین و نارواترین شکل از دست دادند در گوش تک‌تک انسانهای آزادیخواه ماندگار شد. فرزندانی که خون خود را نثار درخت آزادی کردند و یاد خود را تا ابد در تاریخ آزادی ثبت نمودند و چه جانسوز بود که حتی حق تدفین و مراسم یادبود جگرگوشه‌ها، از خانواده‌هایشان سلب شد.
آبان خونین را نه فراموش می‌کنیم و نه می‌بخشیم و نه اجازه می‌دهیم که به فراموشی سپرده شود.
با سلام و درود به روح یکایک شهیدان که چون سیل خروشان ریشه دجالان را برای همیشه و همیشه محو و نابود خواهند کرد.
زندانیان سیاسی در زندان مرکزی کرج
